Excursie Antwerpen
De secretaris van de Graaf stond ons met de Nederlandse vlag in de hand op te wachten bij de ingang van het kasteel Marnix de Sainte Aldegonde in Bornem. Alles was gedaan om ons in gepaste stijl te ontvangen. Vlaggen, oranje sjerpen en oranje bitter aan het eind. Alles paste. De Graaf vertrouwde mij aan het eind wel toe dat hij wat bezorgd was geweest of zijn gidsen wel voldoende toegerust waren om dit excellente gezelschap van kenners van de geschiedenis van Oranje Nassau adequaat rond te leiden. Maar ik kon hem gerust stellen. De gidsen hadden zich uitstekend voorbereid en brachten veel details naar voren die het bezoek leerzaam en bijzonder interessant maakte.
Dit bezoek was het laatste van een interessante excursiedag rond Willem van Oranje en Marnix van St. Aldegonde. Met een kleine 30 deelnemers die opstapten in Den Haag en Prinsenbeek waren we eerst op weg naar Antwerpen, de onze Lieve Vrouwe Kathedraal. De belangrijkste aanleiding voor dit bezoek was het daar aanwezige graf van Charlotte van Bourbon, één van de vrouwen van Willem van Oranje. Maar ook is daar een prachtig glas-in-loodraam aanwezig over de vroege Nassaus. Onderweg naar Antwerpen had mevrouw Rennie van Heuven al het een en ander hierover verteld en dat kwam goed van pas. Twee ervaren gidsen namen ons mee door de Kathedraal. Ze hadden zich goed voorbereid op onze komst en legden de nadruk op de tijd van Willem van Oranje en zijn rol in de stad Antwerpen. De Kathedraal heeft veel te bieden. Prachtig houtsnijwerk, meesterstukken van Rubens, ook moderne kunstuitingen. Maar mij trof een Christusbeeld wat voor in de kerk hangt en nauwelijks opvalt als je binnenkomt. Alva had het brons van de kanonnen die hij had veroverd op Willem van Oranje laten omsmelten en er een groot standbeeld van zichzelf van laten gieten. Maar deze ijdelheid hield geen stand. Toen Alva er niet meer was, werd het brons weer omgesmolten en vormt nu het Christusbeeld bij de ingang van de kerk.
Een tropische regenbui die snel kwam en ging zette in korte tijd de straten blank. Maar toen we weer naar de bus moesten was het weer zo goed als droog.
Een korte rit bracht ons bij een monument van Willem van Oranje en Marnix van St. Aldegonde. Het monument is opgericht onder de verantwoordelijkheid van de Prins Willem I Herinneringsstichting, die zich beijvert om monumenten van Willem van Oranje op te richten op plaatsen waar hij bijzondere betekenis had en ter herinnering aan zijn niet aflatende ijver om verdraagzaamheid en gewetensvrijheid te bewerkstelligen. Van de voorzitter van deze stichting, professor Tamse, had ik uitgebreide informatie over de beeldengroep gekregen, die ik in de bus met de deelnemers heb kunnen delen. Op een hoge sokkel staan Willem van Oranje met het zwaard neergelegd aan zijn voeten en die ons door het woord wil overtuigen en Marnix van St. Aldegonde met de pen in de hand wat wijst op zijn vele geschriften die het werk van Willem ondersteunden. Daar omheen 17 zuilen die de 17 provinciën voorstellen, met op elke zuil een strofe uit een geuzenlied en een verwijzing naar een gebeurtenis in die provincie. Het geheel staat op de plaats waar vroeger de burcht stond waar Willem ook verbleef in zijn Antwerpse periode. Het monument gaf aanleiding tot interessante gesprekken over mooi of minder mooi. Vooral de herkenbaarheid van de hoofdpersonen gaf gespreksstof.
De zon was weer helemaal terug en genietend van de lunch pakketten reden we door een prachtig landschap naar het kasteel Marnix de Sainte Aldegonde in Bornem. Een prachtige plek aan een dode arm van de Schelde. De gidsen lieten ons alles zien en alles is in dit geval heel veel. De museum opstelling is er nog wel één uit vroeger jaren, maar wellicht juist daardoor en door de detaillering wel heel interessant voor ons. Knipperende panelen, filmpjes, interactieve zuilen, je komt het allemaal niet tegen. De Graaf heeft ook een prachtige verzameling koetsen, een lust voor het oog. En daarna, heerlijk in de zon, een gezellige en onderhoudende ontmoeting met de Graaf. Velen gingen met hem op de foto en met graagte zette hij zijn handtekening in de vele boeken over het kasteel die die middag gekocht werden. Een waardig slot van een wel weer zeer interessante excursiedag. [verslag: Piet Segers]
